De beverrat (Myocaster coypus) is een relatief groot en zwaargebouwd knaagdier dat van oorsprong uit Zuid-Amerika komt. De aanwezigheid van beverratten leidt tot overbegrazing waardoor veranderingen in de vegetatiesamenstelling optreden, de biodiversiteit afneemt, lokaal plantensoorten uitsterven en meer erosie van rivier-, moeras- en kustgebieden. Met zijn graafactiviteiten ondermijnt de beverrat dijken en rivieroevers. Beverratten kunnen drager zijn van verschillende ziektes en parasieten die schadelijk zijn voor de mens en andere diersoorten. Naast een 40-60 cm lang lijf heeft de beverrat ook een 30-45 cm lange, ronde staart. Het dier heeft een grijze ondervacht en een glanzend bruine tot geelbruine bovenvacht. De kop is breed en hoekig met een wit gekleurde, stompe snuit en duidelijk zichtbare, helder oranje-gele snijtanden. Verder heeft de beverrat achterpoten met zwemvliezen. De achterpoten zijn veel langer dan de voorpoten. Beverratten kunnen verward worden met muskusratten of bevers. Een duidelijk verschil is de staart. Bevers hebben een platte staart, muskusratten hebben een zijdelings afgeplatte staart en beverratten hebben een ronde staart die van dik naar dun loopt. Ook de grootte van de dieren verschilt, al kan dit in het veld soms lastig zijn om in te schatten. Een volwassen beverrat is 2 tot 3 keer groter dan een volwassen muskusrat en een volwassen bever is weer 2 keer zo groot als een volwassen beverrat. De beverrat is ook duidelijk herkenbaar aan de grote, oranje-gele snijtanden. De natuurlijke verspreiding is vanuit vooral Duitsland de belangrijkste introductieroute. In Nederland komt de soort vooral voor in de grensstreek met Duitsland en in het Maasdal in Limburg. Beverratten leven in zowel stilstaand als stromend water, vaak op plekken met een dichte oeverbegroeiing, zoals rivierlopen (met rietbedden), moerassige gebieden, meren en beken. Maar ook in grindgaten, kleiputten en estuaria komt de soort voor. Het nest (ook wel de burcht genoemd) ligt vaak in droge oevers, waarbij de ingang onder de waterspiegel ligt. Zo nu en dan maakt de beverrat ook gebruik van een verlaten muskusrat- of beverburcht.
Friesland
Een bijzondere vangst voor Wetterskip Fryslân: in 2024 vingen ze een beverrat. Dit knaagdier komt hier van oorsprong niet voor. De beverrat werd gevangen in natuurgebied Fochteloërveen, op de grens van Fryslân en Drenthe. Het knaagdier, staat in Nederland op de lijst van invasieve exoten omdat die veel schade veroorzaken. Daarom worden ze hier actief bestreden. Maar in Duitsland is dat niet het geval.
Spanje
De beverrat, een knaagdier afkomstig uit Zuid-Amerika, staat op het punt de metropoolregio van Barcelona binnen te dringen. In Spanje wordt de beverrat (Spaans: coipú) beschouwd als een invasieve soort. Aan het begin van de 20e eeuw werd hij in Catalonië geïntroduceerd voor de bontindustrie. Hoewel er sinds de jaren 70 ontsnappingen uit boerderijen zijn gedocumenteerd, begon de soort zich pas vanaf 2000 echt uit te breiden, voornamelijk vanuit Frankrijk via de Empordà-regio. Er zijn exemplaren waargenomen in de Congost-rivier, wat aangeeft dat ze dicht bij de stad Barcelona zijn gekomen en waarschijnlijk verder zullen trekken. De beverrat heeft een hoge voortplantingssnelheid. Volgens experts is het onwaarschijnlijk dat de verspreiding stopt zodra ze gebieden met een gunstig klimaat en voldoende voedsel bereiken, zoals in Catalonië. Dit suggereert dat de beverrat zich langs de Catalaanse kust kan verspreiden en de Valencia regio kan bereiken. De beverrat heeft grote invloed op wetlands wereldwijd.