Informatiebordjes
In de strijd tegen invasieve waterplanten zocht het hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard een manier om bewoners te betrekken bij het identificeren en melden van deze plantensoorten. Die vond het waterschap in het plaatsen van informatiebordjes waarop bewoners gevraagd worden om te helpen bij het melden van respectievelijk watercrassula en grote waternavel. De bordjes helpen het waterschap snel te handelen en spelen een rol bij het vergroten van het bewustzijn. Het plaatsen van informatiebordjes in gebieden waar invasieve waterplanten zijn verwijderd, draagt bij aan het vergroten van de bewustwording onder bewoners. Door middel van een overzichtsfoto en een detailfoto op de bordjes herkennen de bewoners de planten gemakkelijker. Een QR-code op het bordje leidt bewoners direct naar de pagina op de site van het waterschap met informatie over de soort en de mogelijkheid om meldingen te doen. Zo kunnen bewoners eenvoudig nieuwe groeiplaatsen van de invasieve planten melden. Zodra een melding binnenkomt, kan direct actie worden ondernomen om verdere verspreiding te voorkomen. Dit vroege ingrijpen draagt bij aan een effectievere bestrijding van de invasieve planten en het behoud van de lokale waterecosystemen. Door bewoners bewust te maken van de aanwezigheid van deze invasieve planten en hen middelen te geven om snel meldingen te doen, kan snel en doeltreffend worden gereageerd om verdere verspreiding te voorkomen.
Aquaria
In Nederland wordt het ongelijkbladig vederkruid gebruikt als zuurstofplantje in aquaria. Het is gewoon bij het tuincentrum te koop. Toch zitten de plantjes niet alleen meer in vissenkommen. Waarschijnlijk laten mensen hun aquarium leeglopen in de sloot achter het huis. Ze zien geen probleem, maar zo komt de exoot in beschermde wateren terecht. Deze plantjes kunnen zich razendsnel verspreiden. Ze hebben geen natuurlijke vijand en verstoren het evenwicht in de Nederlandse wateren. Planten worden verdrongen en dieren die daarvan afhankelijk waren raken in de war.
Frankrijk
De Franse vaarwegbeheerder Voies Navigables de France (VNF) heeft het budget voor de bestrijding van invasieve planten dit jaar verhoogd naar vijf miljoen euro. Dat is een verdubbeling ten opzichte van het voorgaande jaar. Dat laat VNF weten in reactie op de klacht van Nederlandse spitsenschippers dat waterplanten de vaart op de kanalen bijna onmogelijk maken. Elke keer dat een schip in zo’n situatie terecht kwam, hebben onze teams onmiddellijk ingegrepen en de situatie hersteld.’ Spitsenschippers sloegen vorige week in Schuttevar alarm over de slechte staat van de Franse kanalen en dan met name het Canal entre Champagne et Bourgogne. Daar komt de vaarsnelheid soms niet boven de kilometer per uur, omdat de schepen zich een weg moeten banen door waterplanten. En daarbij fungeren de spitsen zelf als maaiboten, waardoor andere schepen weer last hebben van de losgekomen planten die op het wateroppervlak drijven.
Grote waternavel
Waterschap Limburg verwijdert de waterplant handmatig. Doordat het arbeidsintensief werk is is het kostbaar. Bij dit werk is het belangrijk dat het afdrijven van kleine stukjes plant wordt voorkomen. Die kunnen verderop wortel schieten waardoor het probleem nog groter wordt. In De Delft, bij Haarlem, is gekozen voor het machinaal verwijderen van de Grote waternavel. Waterschap De Dommel is aan het testen om de meest effectieve manier te vinden waarop de waterplant kan worden bestreden. Zo wordt in Oirschot de bevriezingsmethode getest. De planten worden bevroren op de plek waar ze geworteld zijn, aan de oever. Dit wordt gedaan met een mat met daaronder koude koolzuurkorrels, bij een temperatuur van - 72 graden Celsius. De celstructuur wordt erdoor verwoest, zonder dat dit schadelijke gevolgen heeft voor andere planten en ook dieren. Overigens bestrijdt De Dommel de Grote waternavel ook vanuit een maaiboot. Daarbij wordt de plant losgetrokken met behulp van een riek. De plant wordt niet gemaaid, omdat zo kleine stekjes kunnen ontstaan, die moeilijk te verwijderen zijn. Losgetrokken planten worden uit het water opgevist.
Waterteunisbloem
Voor het bestrijden van de plant werkt het beste om de grond dertig centimeter af te graven en de planten daarna in een nabije kuil met daarop een meter grond te begraven. Op het eiland Tiengemeten komt de kleine waterteunisbloem al zo’n tien jaar voor. De planten werden geïnventariseerd, afgegraven en begraven, door vrijwilligers. Later waren er zoveel locaties dat ze niet meer in beeld werden gebracht. Nu worden kleine locaties met de hand verwijderd en grote met een kraan. In de loop van de jaren zijn er verschillende experimenten uitgevoerd, zoals de waterstand verlagen of verhogen, afdekken en branden. Deze methodes zijn niet effectief. Ook is er een proef gedaan met zout. Dit lijkt goed te werken, maar Rijkswaterstaat is niet enthousiast over gebruik van zout in het gebied. Op een deel van het eiland is de bestrijding losgelaten, omdat de verspreiding inmiddels ook via zaad gaat. Andere delen zijn gericht op beheersing en op een deel van het eiland is de kleine waterteunisbloem onder controle.