BRON: TROUW / 13 JUNI 2025 / BART VAN DEN BERG / Dit is een ingezonden opiniestuk. Het standpunt in dit artikel is niet per definitie ook het standpunt van Trouw. Bart van den Berg is opgeleid in diermanagement en TROUW - lezer, te Etten-Leur.
Laat overheden niet de verantwoordelijkheid voor de plaag van de rivierkreeft naar elkaar toeschuiven, schrijft Bart van den Berg.
De Amerikaanse rivierkreeft kruipt door Nederlandse sloten, doet oevers verzakken en ruïneert ecosystemen. Deze exoot vormt een enorme plaag en een echte oplossing is er niet, concludeert ecoloog Wilco de Bruijne van Hoogheemraadschap Delfland (Duurzaamheid & natuur 11 juni). Dat is nogal een cynische conclusie. Een conclusie die inherent is aan de oplossingen die worden aangedragen in dit artikel, zoals het vangen van de kreeften en de reparatie van de oevers. De strijd daarover laat zien dat het beleid hier, zoals vaker, veel te gefragmenteerd is. Waterschappen, natuurorganisaties, gemeenten en provincies schuiven het probleem en de kosten af naar elkaar. ‘De rivierkreeft is niet mijn pakkie-an’, is de sfeer.
Gedraag je niet als een kleuterklas
De oplossingen die worden aangedragen bieden bovendien geen soelaas. De instanties zouden eens op kunnen houden met zich te gedragen als een gefragmenteerde kleuterklas, met ieder apart zijn eigen kleine eilandje. Laat ze samen werken aan een oplossing die effect heeft. En wat zou dan wel de oplossing kunnen zijn? Om de rivierkreeftenplaag te bestrijden kunnen we het best sloten, kanalen, meren, rivieren, alles met water, zo veel mogelijk met elkaar in verbinding stellen, zodat de inheemse dieren goed kunnen migreren om voldoende eten te kunnen vinden. Te beginnen op de plekken waar de meeste kreeftenplagen zitten.
De exotische rivierkreeften zullen ook gaan reizen door al deze nieuwe verbindingen, maar dat zal zo’n vaart niet lopen als de inheemse dieren, hun natuurlijke vijanden, ze op de hielen zitten. Daarmee kom ik op de tweede oplossing: het uitzetten van inheemse dieren waaronder de natuurlijke vijanden die de populatie kreeften kunnen decimeren tot heel weinig, hopelijk nul.
Bij het opnieuw creëren van biodiversiteit dien je een compleet pakket aan omgevingmaatregelen te creëren waar inheemse dieren zich thuis voelen. Dat moet samen gaan met omgevingsbeheer. Met beheer heb je samenhang nodig, net als met de natuur. En natuurlijk is het uitzetten van natuurlijke vijanden als baars, snoek of winde veel makkelijker dan het uitzetten van een otter. We kunnen op deze manier een begin maken met meer biodiversiteit te creëren. Dat komt wel met een hogere prijs dan de instanties willen uitgeven op hun eilandje, maar dan heb je wel een duurzame oplossing voor de toekomst. De natuur doet het waarschijnlijk veel beter dan wij ooit kunnen. Laat de natuur zijn gang gaan, maar daar heeft ze wel onze hulp en bescherming bij nodig.